Het Britse huizendilemma

Een van de belangrijkste mijlpalen voor de Britten is een eigen woning bezitten. ‘Climbing up the housing ladder’, is hier dan ook een veelgebruikte uitspraak. Maar het beklimmen van de huizenladder wordt steeds moeilijker door de hoge prijzen. De pandemie heeft daar nog eens olie op het vuur gegooid met een prijsstijging van 13.4% in juni over de laatste 12 maanden, de hoogste jaarlijkse stijging sinds november 2004. Deze hoge prijsstijging was een wereldwijd fenomeen, zo steeg in mei de mediaan van de Amerikaanse huizenprijzen maar liefst met 23.6% over het voorbije jaar. Verhalen dat men huizen koopt zonder ze vooraf te zien zijn niet meer uitzonderlijk.

De pandemie maakte het groene platteland aantrekkelijker dan de bruisende steden, en dat was zeker ook zo voor Londen. Huisprijzen stegen tweemaal zo snel in Noord-Ierland en Wales vergeleken met Londen die de laagste regionale groei rapporteerde van ‘slechts’ 7.3%. Vrienden zochten toelaat in groenere en rustigere delen van het land en ook wij verhuisden naar de ‘green belt’, de groene rand rond Londen. Het compromis tussen enerzijds centrale locatie en anderzijds mooie tuin is immers snel gemaakt wanneer we van thuis werken. Het verschil in de huisprijzen tussen Londen en de rest van het VK was daarom al jaren niet zo klein. De overheid heeft bovendien een steuntje in de rug gegeven met een verlaging van de ‘stamp duty’, tijdens de pandemie. Wat was bedoeld om de huizenmarkt te beschermen tijdens de COVID-crisis, was achteraf gezien overbodig. Immers, zij die het konden permitteren hebben hiervan gebruik gemaakt om een tweede woning te kopen in rustigere delen van het land. Daardoor werd het nog eens moeilijker voor de lokale bevolking om hun eerste huis te kopen en werd de kloof tussen ‘The Haves’ en ‘The Have Nots’ groter.

In het VK ligt de grootste oorzaak van de huisprijsinflatie aan het chronisch tekort aan betaalbare woningen. Dit is geen nieuw probleem. Daarom wil de huidige regering de teugels in de hand nemen door jaarlijks 300.000 nieuwe huizen te bouwen. Ze ontwierpen een formule om de locatie te bepalen waardoor sommige kleine gemeenten plots een doel hebben om meer dan duizend nieuwe huizen per jaar te bouwen. Dit stuit op verzet bij de lokale bewoners die hun geliefde bossen niet willen omruilen tegen bakstenen. Veel projecten staan immers tegendraads op de doelstelling van de regering om 30% van heel het land van natuur te voorzien, om zo de biodiversiteit te restaureren. Het verzet is sterk, vooral in regio’s die traditioneel voor Tory’s stemmen waardoor deze leden verliezen in de meest recente lokale verkiezingen.

Boris Johnson staat voor een dilemma; meer huizen bouwen om zijn manifesto van ‘Build Back Better’ na te komen of natuur beschermen om hun conservatieve kiezers te bekoren.

Verder lezen? Download het volledige artikel hieronder.