Web 3.0, de derde generatie van internet?

In een tijd waar we switchen tussen Tik Tok-nieuws, Instagram updates en Whatsapp berichten, waar we nieuwe slimme objecten gebruiken (IoT), waar we praten over AI en machine learning, waar we blockchain technologie herbruiken voor cryptoassets en NFT’s en waar we reizen in de metaverse, is het ontwerp van Web 3.0 nooit ver weg.

Wat is Web3.0? Waar komt dit begrip vandaan? En welke uitdagingen brengt het met zich mee?
In de wereld van de technologie doet Web3 al geruime tijd de passies hoog oplaaien. Hoewel dit begrip nog volop in ontwikkeling is, zouden we het kunnen omschrijven als de derde generatie van internet, een gedecentraliseerde versie op basis van de blockchain.

Een beetje geschiedenis…
In het jaar 1989 vindt computerwetenschapper Tim Bernes-Lee het World Wide Web of Web1.0 uit, waardoor de gebruiker van die tijd informatie op internet kan vinden. Hiervoor moet de internetgebruiker de exacte URL kennen van de website die hij wil bezoeken. Hij navigeert tussen statische pagina’s op een eenvoudig informatieportaal, dat vrij rommelig is. Vrije interactie is niet mogelijk omdat hij de informatie “alleen kan lezen”. Een paar jaar later verschijnt Netscape Navigator op het toneel, een van de eerste zoekmachines, die in 1995 naar de beurs ging. Met de komst van Internet Explorer en de zeer snelle evolutie ervan tussen 1995 en 1997, werd Netscape, dat de verdienste heeft dat het gebruikt kan worden voor alle platformen, uiteindelijk bijgebeend en vervolgens ingehaald door zijn concurrent in een periode die we de browseroorlogen noemen (“browser wars” in het Engels). Netscape Navigator legde echter de basisprincipes van navigatie vast zoals we die nu kennen: een webpagina weergeven nadat deze is geladen, JavaScript gebruiken om interactieve inhoud te maken en cookies toepassen om sessie-informatie te bewaren. Web1.0 draagt tegenwoordig de bijnaam van Statisch web. In 1999 begint de internetgebruiker online met anderen in interactie te komen door commentaar te geven, een oordeel te vellen, dingen te delen en te liken, content te creëren via sociale-mediaplatformen, blogs enz. De smartphones verschijnen in beeld, en daarmee wordt het startsein voor mobiel computergebruik gegeven. We zitten volop in het tijdperk van Web 2.0 of Social Web, het tijdperk van de opkomst van platformen en sociale netwerken die we dagelijks gebruiken (zoals Meta, Google of Amazon die echte media worden), online reclame, digitale identiteit, persoonlijke gegevens online, influence, review engines,… De innovaties van Web2.0 zijn terug te vinden op 3 niveaus: mobiel dankzij een smartphone, cloud waardoor internetgebruikers toegang hebben tot dezelfde bestanden vanaf alle aangesloten apparaten en sociaal omdat de platformen de internetgebruikers uitnodigen en aanmoedigen om interactie aan te gaan en content te creëren (foto’s online delen met een vriendenkring, onroerend goed verhuren aan vreemden via Airbnb, grappige video’s maken via TikTok, wildvreemde chauffeurs inschakelen om een rit af te leggen via Uber, enz… ). Web3.0, gewoonlijk semantisch web genoemd, zou de volgende evolutie van het internet zijn, namelijk de nieuwe versie van het web als opvolger van Web1.0 en Web2.0. De oorsprong van dit concept hebben we te danken aan de Brit Gavin Wood, een computerwetenschapper die bekend staat als medeoprichter van Ethereum, een blockchain met zijn eigen cryptocurrency. Hij bedacht de term Web3 in 2014 en leidt nu de Web3 Foundation, die verantwoordelijk is voor de ondersteuning van gedecentraliseerde technologieprojecten, evenals Parity Technologies, een bedrijf dat zich richt op het ontwikkelen van Web3-software. Volgens hem en andere verdedigers van Web3 zijn de huidige platformen te gecentraliseerd en worden ze te veel gecontroleerd door grote bedrijven zoals Amazon, Appel, Alphabet (het moederbedrijf van Google) of Meta, die massa’s persoonlijke gegevens en content zouden verzamelen zonder dat de gebruikers daar echt controle over hebben.

Door een “gedecentraliseerd” web te creëren, zouden internetgebruikers de controle over hun gegevens terugkrijgen door deze van de ene service naar de andere te “transporteren” zonder tussenpersonen zoals technologiebedrijven. Web3.0 zou het daarom mogelijk maken om gegevens op een gedecentraliseerde manier met elkaar te verbinden om gebruikers een snellere en meer gepersonaliseerde ervaring te bieden, dankzij A.I. en machine learning, het semantisch web en het gebruik van het beveiligingssysteem van de blockchain die hun persoonlijke gegevens opslaat. Het semantisch web steunt op de relatie tussen de gegevens, vandaag gebaseerd op de structuur en die morgen gebaseerd zal zijn op de betekenis, dat wil zeggen niet alleen op de URL, maar ook op de context.
Wanneer de internetgebruiker vandaag een zoekopdracht uitvoert met een motor zoals Google, maakt hij immers zelf een keuze uit de pagina’s die hem worden aangeboden. Dankzij kunstmatige intelligentie en algoritmen voor machine learning, die voortdurend evolueren en die de mens op een steeds preciezere manier helpen en begeleiden, moet web 3.0 binnenkort verbonden apparaten in staat stellen de zoekopdrachten van internetgebruikers te begrijpen zoals mensen dat doen. De gegevens kunnen al veilig worden verwerkt en opgeslagen in een enorme database; een gedecentraliseerd, transparant en gedeeld platform, namelijk blockchain. Deze blockchain wordt al gebruikt voor bijvoorbeeld Bitcoin en is niet alleen beperkt tot cryptocurrencies, maar strekt zich ook uit tot eigendomsbestanden van activa (onroerend goed, digitale kunst met NFT’s (“Non-Fungible Tokens”), enz. Met deze opslag- en transmissietechnologie kunnen gebruikers, verbonden in een netwerk, gegevens zonder tussenkomst delen op een transparante en veilige manier, of slimme digitale contracten en gedecentraliseerde applicaties creëren.

Verder lezen? Download het volledige interview hieronder.