Karel Plasman, expert in het bank en financiewezen

Karel Plasman werkte in België, Nederland en het Verenigd Koninkrijk, waar hij topfuncties bekleedde bij internationale financiële organisaties zoals Rabobank, VISA en de Almanij-groep. Hij zat in de Raad van Bestuur bij de Vlaamse Participatiemaatschappij en bij GIMV. Daarnaast is hij actief als bestuurder/voorzitter in non-profit organisaties waaronder het UZA (Universitair Ziekenhuis Antwerpen). Hij is licentiaat Handels- en Financiële Wetenschappen en was gedurende 5 jaar professor aan de Handelshogeschool te Antwerpen, inmiddels Lessius Hogeschool, waar hij moderne financiële technieken doceerde.

Laurence De Munter: Hoe verliep je financiële carrière?
Karel Plasman: Mijn eerste job in de bankwereld was bij Bank of Amerika (BoA) toen ik tevens Handels- en Financiële Wetenschappen studeerde in avondonderwijs. Ik had twee jonge kinderen en wou geen tijd verliezen, het was een heftige periode. In 1984 ben ik naar Citi overgestapt waar ik jou vader, Herman De Munter heb leren kennen. In die periode was er een implosie van Amerikaanse banken in Europa. Dit kwam omdat de Edge Act, waar bankieren in meer dan 1 Amerikaanse staat was verboden. Toen deze regelgeving wegviel, repatrieerden veel Amerikaanse banken hun equity om deze te herinvesteren in andere Amerikaanse staten.

Als gevolg ben ik overgestapt naar Rabobank als commercieel directeur. Rabobank opende toen nog maar net zijn deuren in België en waren we slechts met 14 personeelsleden. Vier jaar later waren we gegroeid naar 100 man met eigen arbitragedesk en AAA-status. Vervolgens werd ik gevraagd om de corporate banking divisie in Nederland te leiden. Als 38-jarige zat ik toen bij de top 40 van 65.000 man.

Daarna werd ik gevraagd om over te stappen naar FIDISCO, de leasingmaatschappij van de Almanij groep, een zusterbedrijf van de Krediet Bank (KB). Een heel apart verhaal omdat er veel werd gebakkeleid tussen de verschillende zusterondernemingen. Bovendien lagen de financieringskosten hoog omdat Almanij geen bankstatus had. We hebben dit op relatief korte termijn kunnen herstructureren door FIDISCO onder KB te brengen zodat we konden genieten van betere financieringsvoorwaarden en door de Lage Landen Autolease over te nemen, de leasingafdeling van Rabobank in België. We hebben onmiddellijk deze producten doen verkopen door de KB-bankkantoren, wat een groot succes was. Immers vandaag is KBC-autolease veruit de grootste autoleasingmaatschappij van België.

Na 2 jaar bij Almanij, kreeg ik de kans om nummer 2 te worden van VISA International in Londen, een ‘offer you couldn’t refuse’.

Na 2 jaar bij Almanij, kreeg ik de kans om nummer 2 te worden van VISA International in Londen, een ‘offer you couldn’t refuse’. Met activiteiten in liefst 27 landen, hebben we toen ook de VISA IPO voorbereidt die plaatsvond in begin van het jaar 2000. Ik werkte toen van maandag tem vrijdag in Londen en kwam in het weekend terug naar België. Dit werd op persoonlijk en familiaal vlak te zwaar des temeer omdat onze twee mentaal-gehandicapte kinderen meer hulp nodig hadden.

Zo ben ik terug bij Rabobank beland waar ik verantwoordelijk was voor de com- merciële kant van de Nederlands retail divisie. Als coöperatie bestond Rabobank uit verschillende aangesloten banken die samen eigenaar waren, een hele aparte structuur. Het was een fantastische periode want met verschillende tools slaagden we erin om samen te werken en samen Rabo’s marktaandeel in Nederland te verhogen. Later werd Herman Wijffels, benoemd als vice-voorzitter van de Wereldbank en vervangen als CEO van Rabobank. Hierdoor werden een aantal nieuwe topbestuursleden aangenomen die de coöperatieve ziel uit Rabo weghaalden. Ik had het hier moeilijk mee waardoor ik besloot om Rabobank te verlaten.

Ik heb toen mijn eigen bedrijf Corgo opgericht dat zich specialiseerde in corporate governance in België en Nederland. Na enkele jaren werd ik gevraagd door Noël De Vis om Acerta te leiden. Acerta was het product van de sociale diensten, de Boerenbond en van het VKW. Dit was een moeilijke fusie waar we startten met een vermogen van EUR 20 MIA. Na 7 jaar groeide het vermogen naar EUR 130 MIA en lanceerden we Doccle. Dit is het Vlaamse online platform met 2,5 miljoen gebruikers waar je als particulier je facturen en documenten kan beheren. Ik werd in deze periode ook genomineerd als Manager van het Jaar wat toch een mooie erkenning was niet enkel voor mij maar ook voor het bedrijf.

Ik had altijd al voorgenomen om op mijn 60ste te stoppen met operationeel bezig te zijn. Sindsdien, betreed ik enkel nog bestuursmandaten. Gegeven de situatie van onze kinderen, heb ik me de laatste 10 jaar vooral toegelegd op de zorgsector. Zo ben ik bestuurder bij een aantal zorgcentra zoals het UZA1, KOCA (Koninklijk Orthopedagogisch Centrum Antwerpen), en het brandwondencentra in Antwerpen.

Wat bracht jou bij SDM?
Karel Plasman:Ik heb een discretionaire portefeuille bij SDM en ben zeer tevreden met het rendement op deze portefeuille. Ik heb gekozen voor SDM Private Banking omdat ik liever beleg via directe lijnen. Andere banken verkopen vaak fondsen of andere minder liquide producten waardoor ze de indruk geven dat de klant een gepersonaliseerde portefeuille heeft maar uiteindelijk eenzelfde stuk van de taart krijgt. Daarnaast ken ik Herman De Munter reeds 40 jaar, sinds we samen bij Citibank werkten. Dit geeft me veel meer vertrouwen dan bijvoorbeeld een grootbank waar de werknemers minder geëngageerd zijn. Ik vind het belangrijk dat jullie als familie ook zelf eigenaar zijn omdat jullie enerzijds een lange-termijn horizon hebben net als mijn portefeuille en anderzijds omdat jullie met meer vuur een klant bedienen. Jullie zijn namelijk heel bereikbaar en benaderbaar.

Download de pdf om het volledige artikel te lezen.